De 1N34 als eerste commerciële germanium diode

We graven verder in de rijke radio historie ter ere van 75 jaar VERON. Zo kwamen we al uit bij bijzondere boeken uit 1977 en 1939. Maar dit keer staat een historisch component in de schijnwerpers. En wel de eerste commercieel verkrijgbare germanium diode. Het is de 1N34 van het merk Sylvania.

Voor de eerste exemplaren van deze diode moeten we terug naar het jaar 1946. In dat jaar is de VERON nog niet uit de luiers. Als vereniging zitten we in ons eerste levensjaar. Maar de combinatie van een nieuwe radioamateur vereniging en de eerste germanium diodes blijkt perfecte timing te zijn. Al snel worden deze nieuwe diodes ingezet door amateurs in alle landen.

Een beknopte tijdslijn

In 1874 ontdekte de Duitse wetenschapper Karl Ferdinand Braun de bijzondere eigenschap van het contactpunt tussen een metaal en een mineraal. De elektrische geleiding verliep in slechts één richting. 20 jaar later was Jagadish Chandra Bose de eerste die zo’n contactpunt voor het detecteren van radiogolven gebruikte. En aangezien het mineraal een kristallijne stof is, werd de naam kristaldetector geboren. De eerste praktische toepassing van de kristaldetector werd in de draadloze telegrafie gevonden. De man verantwoordelijk voor deze vinding uit 1903 was Greenleaf Whittier Pickard. Hij kreeg het patent in 1906 op zijn naam.

Verschillende pioniers probeerden allerlei soorten mineralen uit. Maar de resultaten wisselden sterk. Merk hierbij wel op dat halfgeleider theorie nog onbekend was! Echter, halverwege de dertiger jaren van de vorige eeuw zagen onderzoekers van Bell Telephone Laboratories in wat er met die kristaldetectoren mogelijk moest zijn. Vooral bij toepassing in microgolf technologie. Dat leidde tot de ontwikkeling van puntcontact diodes gedurende de tweede wereldoorlog. En daarbij waren militaire radarinstallaties de perfect passende applicatie.

En zo belanden we in 1946. Het jaar waarin Sylvania de 1N34 germanium “kristal diode” op de markt brengt. De zeer beknopte specificaties van deze diode zijn hiernaast te bewonderen. Let vooral op het laatste zinnetje van dat datablad: “Een boekje met de beschrijving van de toepassingen is op verzoek beschikbaar.”

Leesvoer over de 1N34

Dat boekje wat Sylvania in de datasheet noemt blijkt goud waard. Het laat in detail zien wat je zoal met die 1N34 kon maken. Marketingtechnisch gezien heel erg slim! Op 50 pagina’s een verzameling van 40 kant en klare toepassingen met die nieuwerwetse germanium diodes. Denk daarbij aan ontvangers, zenders, versterkers en instrumentatie. En zelfs de categorie “Gadgets” wordt letterlijk in het boekje genoemd. Gelukkig is het complete boekje nog steeds als PDF te lezen.

Maar Sylvania zocht ook de vakbladen op. Een zeer verhelderend artikel staat in het blad “Electronics” uit 1946. Lees maar eens vanaf bladzijde 118 in dit PDF exemplaar. (PDF pagina 124) Daarin geeft E.C. Cornelius als ontwikkelaar bij Sylvania zes pagina’s gedegen uitleg over deze diode. Daarbij komen theorie, constructie en elektrische eigenschappen uitvoerig aan bod.

Even terzijde. Vergeet niet om ook de voorpagina van het blad te bewonderen. En hou daarbij in gedachten dat die foto al 74 jaar oud is… En nu we toch helemaal nostalgisch worden. Blader gewoon alle 382 pagina’s van het maandblad eens door. Wat een overweldigende ervaring moet dat zijn geweest om in die tijd zo’n overdaad aan nieuwe ontwikkelingen op je af te zien komen.

We sluiten af met nog even kort deze historie over kristaldiodes te vermelden. De opmaak doet wellicht wat pijn aan de ogen. Maar de foto’s maken gelukkig veel goed. Smullen voor de liefhebber van oude techniek…