KickSat-2 leeft

Op 14 februari is de CubeSat-satelliet KickSat-2 vanuit een Cygnus NG-10 ruimtevrachtschip in de ruimte gebracht. Vanaf 16 februari worden af en toe relatief zwakke telemetriedata ontvangen van de satelliet.  De KickSat-2 zendt korte telemetriebursts uit op 437.505 MHz met een zendvermogen van 1 Watt.

Zac Manchester (KD2BHC)

Zac Manchester (KD2BHC) is de belangrijkste onderzoeker van het KickSat-project. Hij is universitair docent lucht- en ruimtevaarttechniek aan de Stanford University. Zac bevestigt op 16 februari via zijn Google-nieuwsgroep: “We horen nu consequent het baken van KickSat-2 tijdens het passeren over Californië. Het signaal is duidelijk te horen, maar het is te zwak om te decoderen. Het komt overeen met de lengte (1,7 sec) en timing (één keer per minuut) van onze bakenpakketten. Omdat we de pakketten niet kunnen decoderen, weten we heel weinig over de staat van het ruimtevaartuig. Mogelijke oorzaak van het zwakke signaal is dat de KickSat-antenne niet goed is uitgevouwen.”

Op dezelfde dag stuurt Zac het signaal richting de KickSat-2 om femtosatellietjes, zogenoemde Sprites, de ruimte in te brengen. In totaal zijn er 104 Sprites in de KickSat-2 aanwezig. Elke Sprite beschikt over een eigen telemetriebaken die op 437.240 MHz uitzendt. Het uitgestraalde vermogen is slechts 10 mW.

Inmiddels vertellen diverse bronnen dat telemetriedata van de KickSat-2 gedecodeerd kon worden. Helaas zijn er nog geen berichten over de ontvangst van telemetriedata van de Sprites.

CubeSat en KickSat-2

KickSat-2 is één van de projecten die deel uitmaken van het CubeSat-initiatief van de NASA. Dit initiatief maakt het voor universiteiten, scholen en non-profit organisaties mogelijk om relatief goedkoop aan ruimteonderzoek te doen. Ze mogen eigen minisatellieten, zogenoemde CubeSats, ontwikkelen. De NASA brengt deze vervolgens de ruimte in. De CubeSats mogen dan meereizen met de bevoorradingsvluchten naar het International Space Station (ISS).

De NASA noemt KickSat-2 een technologiedemonstratie-project. Dit project is bedacht om de haalbaarheid en de toepasbaarheid van de femtosatellieten, de Sprites, te onderzoeken.

Zac Manchester, de Kicksat-2-projectleider, ziet als mogelijke toepassing om met Sprites het LF-radiospectrum van de ruimte te onderzoeken. Zo’n onderzoek kan vanaf de aarde namelijk niet goed uitgevoerd worden. De ionosfeer belemmert de LF-straling namelijk te veel om de aarde ongehinderd te bereiken.

Sprite-femtosatelliet

Een Sprite is in feite niets anders dan een 3,5 bij 3,5 cm grote printplaat. Hierop is alles geïntegreerd om een femtosatelliet te vormen. Het heeft een microcontroller, een zender, zonnecellen, antennes en sensoren ter grootte van microchips. De Sprites kunnen zowel onderling als met een grondstation communiceren via een mesh-netwerk. De Sprites  hebben een telemetriebaken op 437.240 MHz met 10 mW zendvermogen.

In totaal heeft de KickSat-2 maximaal 104 Sprites aan boord. De Sprites worden in een relatief lage baan om de aarde gebracht. Hierdoor zullen ze slechts kort leven, omdat ze spoedig in de dampkring zullen verbranden. Dit is bewust gedaan om te voorkomen dat ze ondetecteerbaar om de aarde blijven cirkelen.  Ze zouden dan een gevaar voor andere satellieten kunnen vormen.

KickSat-2 volgen

Wie de belevenissen van de KickSat-2 wil volgen, verwijzen wij graag door naar de Google-nieuwsgroep over het project. Natuurlijk is het nog leuker om de KickSat-2 of de Sprites zelf te volgen. De meeste technische details vind je op de Github-website.

Technische informatie over de telemetriebakens: https://github.com/zacmanchester/kicksat/wiki/Radio-Info
Informatie over een mogelijk ontvangststation: https://github.com/zacmanchester/kicksat/wiki/Setting-Up-A-Ground-Station

 

Bronnen: Stanford University, ARRL, NASA