IY9MM voor de 110e verjaardag van de radiotelefonie-experimenten uitgevoerd door Guglielmo Marconi

Het speciale station “Marconiana” met de speciale roepnaam IY9MM gewijd aan de 110e verjaardag van de radiotelefonie-experimenten uitgevoerd door Guglielmo Marconi. Het station is aan boord van het slagschip “Regina Elena” van de marine, gelegen in de haven van Augusta. Op 9 maart 1914 liet G. Marconi radioapparatuur installeren op het slagschip “Regina Elena”, afgemeerd in de haven van Augusta. Deze haven is strategisch gelegen aan de oostkust van Sicilië, met uitzicht op de Ionische Zee.

Marconiana

Het radiosignaal werd ontvangen door een tweede schip. De twee schepen gingen op zee op voor verdere experimenten. Voor de kust van Sicilië werd een perfecte ontvangst geregistreerd over een afstand van 35 kilometer, een afstand die gedurende een zeer beperkte tijd opliep tot 70 kilometer. De communicatie werd continu gehandhaafd gedurende een periode van twaalf uur.

Het speciale station “Marconiana” zal operationeel zijn in alle modes en in alle HF-banden, van 1 tot 31 maart 2024. Deze operatie valt op de 150e verjaardag van de geboorte van Guglielmo Marconi.

Het speciale station “Marconiana” zal operationeel zijn in alle modes en in alle HF-banden van 1 tot 31 maart 2024. Dit evenement herdenkt eveneens de 150e verjaardag van de geboorte van Guglielmo Marconi.
Guglielmo Marconi, geboren op 25 april 1874 in Bologna, Italië, was een natuurkundige, uitvinder en ondernemer. Hij staat vooral bekend om zijn uitvinding van de draadloze telegrafie in 1896, waarmee hij in de westerse wereld wordt beschouwd als de uitvinder van de radio.
Dankzij Marconi’s uitvinding van de draadloze telegrafie werd communicatie op lange afstand mogelijk en zijn talloze bijdragen aan de ontwikkeling van de radio hebben een blijvende impact gehad op de moderne wereld.

Alle contacten worden bevestigd met een eQSL. Alle contacten worden ook geregistreerd via LOTW. De QSL-manager voor deze activiteit is IT9MRM (alleen directe QSL met voorgefrankeerde envelop).

Guglielmo Marconi

Van jongs af aan was Marconi geïnteresseerd in wetenschap en elektriciteit. In de vroege jaren 1890 begon hij te werken aan het idee van ‘draadloze telegrafie’ ofwel het verzenden van telegraafberichten zonder draad. Dit was toen geen nieuw idee. Talrijke onderzoekers en uitvinders hadden al meer dan 50 jaar draadloze telegraaftechnologieën onderzocht en zelfs systemen gebouwd die elektrische geleiding, elektromagnetische inductie en optische signalering gebruikten. Maar geen enkele uitvinding was technisch en commercieel succesvol gebleken.

Heinrich Hertz

Een relatief nieuwe ontwikkeling kwam van Heinrich Hertz, die in 1888 aantoonde dat men elektromagnetische straling kon produceren en ook detecteren. Deze uitvinding was technisch gebaseerd op het werk van James Clerk Maxwell. In die tijd werd deze elektromagnetische straling aldus ‘Hertz-golven’ genoemd. Tegenwoordig spreken we algemeen over radiogolven.

Er was veel belangstelling voor radiogolven in de natuurkundige gemeenschap, maar deze belangstelling ging voornamelijk uit naar het wetenschappelijke fenomeen en niet naar het potentieel ervan als communicatiemethode. Natuurkundigen beschouwden radiogolven over het algemeen als een onzichtbare vorm van licht die alleen langs een rechte zichtlijn kon reizen. Aldus dacht met dat het bereik van radiogolven beperkt was tot de visuele horizon, net zoals de gekende bestaande vormen van visuele signalering.

Na de dood van Hertz in 1894 kwamen een aantal eerder gepubliceerde recensies van zijn ontdekkingen onder de aandacht van de toenmalige wetenschappers, waaronder een recensie over de transmissie en detectie van radiogolven door de Britse natuurkundige Oliver Lodge. Alsook een artikel over het werk van Hertz geschreven door Augusto Righi. Vooral dit artikel hernieuwde Marconi’s interesse in het ontwikkelen van een draadloos telegrafiesysteem op basis van radiogolven. Dit was duidelijk een onderzoekslijn die door Marconi werd opmerkt en die andere uitvinders niet leken te volgen. Nieuwsgierig geworden door de bevindingen van de Duitse natuurkundige Heinrich Hertz onderzocht Righi elektromagnetische golven en ging hij de experimenten van Hertz herhalen. Zijn onderzoek ging uit naar de ware aard van elektromagnetische golven, en dan vooral naar de optische eigenschappen ervan.

20-jarige leeftijd

Op 20-jarige leeftijd begon Marconi experimenten uit te voeren met radiogolven, waarbij hij veel van zijn eigen apparatuur bouwde op de zolder van zijn huis Villa Griffone in Pontecchio. Dit met de hulp van zijn butler Mignani. Marconi bouwde verder op de originele experimenten van Hertz en begon, op voorstel van Augusto Righi, een coherer te gebruiken. Dit is een vroege detector gebaseerd op de bevindingen uit 1890 van de Franse natuurkundige Édouard Branly. Ook vooral gebruikt in de experimenten van Lodge.

In de zomer van 1894 bouwde Marconi een stormalarm bestaande uit een batterij, een coherer en een elektrische bel, die afging als het de radiogolven oppikte die door bliksem werden gegenereerd.

Op een late avond, in december 1894, demonstreerde Marconi een radiozender en -ontvanger aan zijn moeder. Een opstelling die aan de andere kant van de kamer een bel deed rinkelen door op een knop op een bank te drukken.

Vooral gesteund door zijn vader, bleef Marconi veel literatuur doorlezen en pikte hij de ideeën op van natuurkundigen die experimenteerden met radiogolven. Hij ontwikkelde apparaten, zoals draagbare zenders en ontvangerssystemen, die over lange afstanden konden werken waardoor wat in wezen een laboratoriumexperiment was, stilaan een bruikbaar communicatiesysteem werd. Marconi bedacht zo een functioneel en commercieel succesvol systeem.

Experimenten buiten

In de zomer van 1895 verplaatste Marconi zijn experimenten naar buiten, meer bepaald op het landgoed van zijn vader in Bologna. Hij probeerde verschillende opstellingen en vormen van antennes. Maar zelfs met talrijke verbeteringen was hij enkel in staat om signalen uit te zenden tot slechts een halve mijl, een afstand die Oliver Lodge in 1894 had voorspeld als de maximale transmissieafstand voor radiogolven.

Een doorbraak kwam er in de zomer van 1895. Marconi ontdekte toen dat verhoging van zijn antenne een veel groter bereik gaf en ook het aarden van zijn zender en ontvanger hieraan bijdroeg.
Met deze verbeteringen was het systeem in staat signalen tot 3,2 km en over heuvels te verzenden. Marconi’s experimentele apparaat bleek het eerste technisch complete, commercieel succesvolle radiotransmissiesysteem te zijn. Op dat moment concludeerde hij dat een zender die grotere afstanden zou kunnen overbruggen, met extra financiering en onderzoek, zowel commercieel als militair waardevol zou zijn.

Marconi diende een aanvraag in bij het Ministerie van Post en Telegrafie in Italië, toen onder leiding van Maggiorino Ferraris, om zijn draadloze telegraafmachine voor te stellen en om financiering aan te vragen. Maar hij kreeg nooit een antwoord.

1896

In 1896 sprak Marconi met zijn familievriend Carlo Gardini, consul bij het consulaat van de Verenigde Staten in Bologna, over het verlaten van Italië om naar Groot-Brittannië te gaan. Carlo Gardini schreef een introductiebrief aan de ambassadeur van Italië in Londen, waarin hij uitlegde wie Marconi was. En natuurlijk ook over zijn buitengewone ontdekkingen. In zijn reactie adviseerde ambassadeur Ferrero hen om de resultaten van Marconi pas bekend te maken nadat een patent was verkregen. Hij moedigde Marconi ook aan om naar Groot-Brittannië te komen, waar hij geloofde dat het gemakkelijker zou zijn om de nodige fondsen te vinden om zijn experimenten om te zetten in praktische toepassingen. Marconi vond weinig belangstelling of waardering voor zijn werk in Italië en reisde zo naar Londen.

Groot-Brittannië

Begin 1896, op 21-jarige leeftijd en vergezeld van zijn moeder, arriveerde hij in Dover. De douane nam direct contact op met de Admiraliteit in Londen.
Onmiddellijk nadat hij in Groot-Brittannië was, kreeg Marconi de interesse en de steun van William Preece, de Chief Electrical Engineer van het General Post Office.
Kort daarna besloot Marconi zijn systeem te patenteren, waarvoor hij op 2 juni 1896 het Britse patent nummer 12039 met de titel ‘Improvements in Transmitting Electrical impulses and Signals, and in Apparatus therefor’ aanvroeg. Dat was het eerste patent voor een op radiogolven gebaseerd communicatiesysteem.

Marconi bewees dat radiosignalen over vele duizenden kilometers werden verzonden, ondanks de overtuiging van sommige wetenschappers dat radiosignalen in wezen beperkt waren tot gezichtslijnafstanden.
Op 17 december 1902 werd een uitzending van het Marconi-station in Glace Bay, Nova Scotia in Canada, ’s werelds eerste radiobericht dat vanuit Noord-Amerika de Atlantische Oceaan overstak. In 1901 bouwde Marconi een radiostation in de buurt van South Wellfleet in Massachusetts, dat op 18 januari 1903 een begroetingsbericht stuurde van de Amerikaanse president Theodore Roosevelt naar koning Edward VII van het Verenigd Koninkrijk.

Marconi begon, na talloze geslaagde demonstraties in Ierland en in Groot-Brittannië, aan beide zijden van de Atlantische Oceaan krachtige radiostations te bouwen om te communiceren met schepen op zee. In 1904 richtte hij een commerciële dienst op om nachtelijke nieuwsoverzichten door te geven aan schepen die zich hadden aangemeld.

II1GM

II1GM is gewijd aan Guglielmo Marconi voor de 150ste verjaardag van zijn geboorte

Guglielmo Giovanni Maria Marconi (Bologna, 25 april 1874 – Rome, 20 juli 1937) was een Italiaanse natuurkundige, uitvinder, ondernemer en politicus. Hij was verantwoordelijk voor de ontwikkeling van een effectief communicatiesysteem. Dat met draadloze telegrafie via radiogolven of radiotelegrafie een aanzienlijke verspreiding tot stand bracht. Waarvan de evolutie leidde tot de ontwikkeling van moderne radiocommunicatiesystemen en -methoden, televisie. En in het algemeen alle systemen die gebruik maken van draadloze communicatie. communicatie, wat hem in 1909 de Nobelprijs voor de Natuurkunde opleverde.

Andere wetenschappers en uitvinders droegen ook bij aan de uitvinding van draadloze telegrafie of voerden in dezelfde jaren soortgelijke experimenten uit. Zoals Heinrich Hertz in 1886, Nikola Tesla in 1893, Carl Ferdinand Braun , Thomas Edison, Aleksandr Popov, Augusto Righi en anderen. Marconi, reeds op twintigjarige leeftijd, begon zijn eerste experimenten als autodidact, liefdevol geholpen door de boer Antonio Marchi. In de zomer van 1894 bouwde hij een stormwaarschuwingsapparaat. Bestaande uit een batterij, een coherer (ook wel coherer genoemd, een buis met nikkel- en zilvervijlsel geplaatst tussen twee zilveren doppen, een apparaat uitgevonden door Temistocle Calzecchi Onesti uit Fermo) en een elektrische bel. Die bij bliksem een rinkelend geluid uitstraalde.

Telegraafsleutel

Later slaagde hij erin, door op een telegraafsleutel te drukken die op een toonbank was geplaatst, aan de andere kant van de kamer een bel te laten rinkelen. Op een nacht in december maakte Guglielmo zijn moeder wakker, nodigde haar uit in zijn geheime toevluchtsoord en liet haar het experiment zien dat hij had uitgevoerd. De volgende dag was de vader ook getuige van het experiment. Toen hij ervan overtuigd was dat de bel zonder draden ging, gaf hij zijn zoon het geld dat nodig was om nieuwe materialen aan te schaffen. De jonge Marconi zette zijn experimenten ook buitenshuis voort.

Op het platteland namen de kracht van de emissies en de afstand tussen de zender en de ontvanger, die morse-alfabetsignalen kon ontvangen, toe. Op 8 december 1895 bleek het door hem gebouwde apparaat na verschillende pogingen bruikbaar te zijn bij het communiceren en ontvangen van signalen op afstand, maar ook bij het overwinnen van natuurlijke obstakels (in dit geval de heuvel achter Villa Griffone). Het geweerschot dat Mignani in de lucht afvuurde om het succes van het experiment te bevestigen (het apparaat trilde en zong drie keer als een krekel) wordt beschouwd als de doop van de radio in Italië.

Nikola Tesla & Aleksandr Popov

Nog andere onderzoekers hadden in feite eerder soortgelijke resultaten verkregen dan Marconi zelf, zoals Nikola Tesla, die begin datzelfde jaar vanaf 50 km afstand uitzond in een verbinding met West Point, terwijl de Rus Aleksandr Popov een radiogolfontvanger had gemaakt in de maand mei van hetzelfde jaar.

Bologna, in Noord-Italië, staat bekend als de zetel van de oudste universiteit van Europa en de wereld en haar historisch, artistiek en culinair erfgoed. Vanuit een wetenschappelijk perspectief is Bologna de geboorteplaats van Guglielmo Marconi en ook de plaats waar hij zijn eerste experimenten deed met radiotransmissie. Op 20-jarige leeftijd begon Marconi experimenten uit te voeren met radiogolven, waarbij hij veel van zijn eigen apparatuur bouwde op de zolder van zijn huis Villa Griffone in Pontecchio op het Bolognese platteland.

Marconi ontving zijn laatste rustplaats in het Villa Griffone Mausoleum, een crypte waarin zijn porfieren sarcofaag staat. Het gebouw is in 1941 na het overlijden van de uitvinder (op 20 juli 1937) geschonken aan de Guglielmo Marconi Foundation. Helaas hebben Villa Griffone en het Mausoleum zware schade opgelopen door bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Villa Griffone en het Mausoleum zijn in de naoorlogse jaren geduldig herbouwd. Tegenwoordig is Villa Griffone herboren als een centrum van onderzoeksactiviteiten, met onderdak aan de Guglielmo Marconi Foundation, het Marconi Museum, een bibliotheek en twee onderzoeksgroepen op het gebied van communicatiesystemen.

Meer fotomateriaal is hier te vinden.

Ook een schat aan informatie is te vinden op de website van de Guglielmo Marconi Foundation
Een gedetailleerde galerij van het museum is ook te vinden op de website van het Marconi museum

bron: https://www.assoradiomarinai.it/marconi/iy9mm.html

Met dank aan Ronny Plovie ON6CQ