Electron juni 2025

Uitgelicht

Morse-examen in Diest

Michiel PC7MM

Op 5 april was het dan zover: het morse-examen in Diest (België) zou plaatsvinden! Met zelfstudie had ik me afgelopen jaar voorbereid. Aanvankelijk met het leermateriaal van Morse Code Ninja, daarna met de morsecursus van de VERON en de Morse Runner-software. Daarna door met de Morserino-32 te oefenen in de diverse modi die dit veelzijdige portabele apparaatje ondersteunt.

Het examen, in België de‘BIPT morseproef‘, werd in 2025 voor de achtste keer georganiseerd door Radio Amateur Club Diest (UBA/DST), een van de afdelingen van de Koninklijke Unie van de Belgische Zendamateurs, afgekort de UBA.

UBA

Na het succesvol doorlopen van de Morseproef ontvangen de deelnemers een certificaat, waarop staat dat de proef met 5 of 12 woorden per minuut (wpm) doorlopen is. De houders van een Belgisch klasse A-bedieningscertificaat kunnen met het certificaat de vermelding ‘Morse xx wpm ‘ op hun bedieningscertificaat krijgen. De houders van een Nederlandse F- of N-registratiebewijs kunnen hiermee ook de vermelding ‘CW Included ‘op hun registratiebewijs laten zetten. Bij aankomst in het karakteristieke ‘Citadel Diest ‘ werd ik hartelijk ontvangen door de amateurs van UBA/DST. Alles was tot in de puntjes voorbereid, er kon een drankje gedronken worden en er was een goede en gezellige sfeer. Er bleken deze keer 1 Belgische en 10 Nederlandse amateurs mee te doen. Een aantal Nederlandse amateurs bleek de opleiding van de Morse Academy te volgen met klassikale lessen in een ruimte op het prachtige stoomschip ss Rotterdam. Het was interessant te horen dat deze lessen niet alleen gaan over het seinen en opnemen van morse, maar ook over de geschiedenis van seinsleutels, het leven van Samuel Morse, over de techniek achter het morseseinen, CW-contesting en ook over de CW Operating Practice.

Lees het verslag van Michiel PC7MM in Electron vanaf pagina 266!

CanSat-project technasium

Ger Koper PA2KOP

Dit jaar had een groepje van de technasiumafdeling van het da Vinci College zich opgegeven voor het CanSat project1. CanSat is een competitie voor scholieren in de bovenbouw HAVO en VWO. Leerlingen bedenken in teams een missie, schrijven een onderzoeksvoorstel, bouwen een satelliet, in de vorm van een frisdrankblikje, met een microprocessor en sensoren of bewegende onderdelen en testen deze. Van de beste tien teams wordt de Can- Sat gelanceerd. Het idee van dit groepje was om luchtmonsters tijdens de afdaling in te nemen. Zo’n project kent vele kanten: mechanisch, elektronisch maar ook software. De leerlingen moeten dat zelf oplossen, maar mogen wel hulp van experts inroepen. Hans PE1AAY en ikzelf zouden helpen bij het ontwerpen van een antenne die op de dalende satelliet moet worden gericht om de statusinformatie op te vangen.

APC220

Voor de communicatie werd gebruikgemaakt van kant-en-klare digitale transceiverblokjes (APC220), waarmee de microcomputer in de satelliet en die op de grond konden communiceren. De antenne voor de satelliet was een staafantennetje, in feite een sleeve antenna2 , zoals die werd geleverd met de

transceiverblokjes. Voor de richtantenne suggereerde men een Yagi-antenne. De gebruikte frequentie ligt in de ISMband, 434 MHz.

Yagi antenna

Nu had ik net daarvoor wat artikeltjes gelezen over een grappig ontwerp van een 2-elements richtantenne voor het volgen van weerballonnen3. Het betreft een half-gevouwen dipool met een reflectorelement. In principe eenvoudig genoeg om na te bouwen door scholieren. Bovendien heeft de antenne het grote voordeel dat de impedantie 50 Ohm is.

Dit inspirerende artikel lees je verder in Electron op pagina 274!